Rozdział 20.

WIWAT, KURWA, FAJERWERKI! .___.
Przez te 22 dni "nieobecności" ustanowiłam swój nowy rekord, prawda? Ale miałam swoje powody, jakkolwiek głupie one by nie były, żeby się tu nie pojawiać, bo jak nie zapierdol w szkole (bo codziennie trzeba było ślęczeć jak głupi przed książkami) to ostatni tydzień zaszczycam swoją obecnością łóżko i licznych lekarzy (czyt. jestem chora), tracąc tym samym pieniądze na rzeczy ważniejsze od prochów, jak na przykład ... akcesoria do gitary, czy ... książki, whatever.

I tak się rozpisałam... Podobnie jak w rozdziale, w którym nie zrobiłam korekty, i który chyba po raz pierwszy nakręcają Pink Floyd i ... cóż, zrealizowałam co chciałam, czym jeszcze bardziej skomplikowałam to jebane opowiadanie, ale co poradzisz - akcja musi zapierdalać. XD

ENJOY, FUCKERS! :-*

~*~

Siedzimy tu już jakiś czas, a mój dobry nastrój rośnie wraz z ubywaniem koki, ale nie żeby coś – nie ja sama się jej pozbywam – na dil ode mnie skusiło się parę osób, w tym Duff i Izzy. Ten drugi podobnie do mnie po kokainie robi się coraz to … „przyjemniejszy”. Nie wiem, czy to dobre słowo, jednak to nie zmienia faktu, że coraz bardziej mnie kręci. Pewnie ktoś sobie pomyślał, że … a co mi tam, kobieta zmienną jest. I mówiąc szczerze podoba mi się ta zmienność, jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi, i nie mówię tylko o tej całej zmianie nastawienia do Izzy’ego – mam na myśli też fakt, że … nie wyzywałam Duffa od dziwkarzy, czy czegoś tam, kiedy zaszył się gdzieś w kiblu z tą blondyną. Wiecie co mam na myśli, nie?

Ale mniejsza, jeśli chodzi o żyrafę – skupmy się bardziej na moim szatańskim planie … który, jakby to nie nazwać zaczyna po woli przynosić sukcesy, i o ile mogę nazwać „sukcesami” te dyskretne, pseudo-nieśmiałe spojrzenia i uśmieszki, i te ZBIEGI OKOLICZNOŚCI, kiedy to na przykład … sięgamy razem po zapalniczkę, czy coś i nasze dłonie PRZYPADKOWO się stykają… Ech, jakbym wróciła do gimbzy… Tak, dokładnie – nie lubię takich przesłodzonych akcji, ale najzwyczajniej w świecie mnie to nie zadowala, i możliwe, że Izzy to zauważył, bo po jakimś tam czasie, gdy dał mi swoją kurtkę ... nastąpił pierdolony przełom!

- To… - zaczął – Jak tam?

Ten to wie jak zacząć rozmowę…

- Zimno – tak, ja też wiem jak gadać. – I … pęcherz mnie ciśnie – przerwa – idę do kibla.

- A ja za tobą – ledwo podniosłam się z tego … stołka, krzesła … sama nie wiem, i Pan Stradlin chyba postanowił mnie podrywać. Miło, nie powiem, bo realizuje mój własny plan.

- Spierdalaj! – nie, to nie było złośliwe. Powiedziałam to przeplatając ze śmiechem, kiedy złapał mnie za nadgarstek i … nie chciał puścić, ale prawda jest taka, że ja też nie chciałam, by puszczał, aż w końcu sobie coś uświadomiłam… - Nie, moment… To ja spierdalam.

Uu, bejbe, ajm gona liw juu!

Jak widać nas oboje plan zawiódł – kiedy się zaśmiał i „oswobodził” mnie z uścisku, a kiedy szłam, gdzie iść miałam, czułam jakby ściany tańczyły… Tak fajnie falowały do rytmów muzyki, a ja wraz z nimi, i do samego zamknięcia drzwi od tego syfu uśmiechałam się jak Duff do wódki, bo czułam na sobie wzrok wampajera… Jestem tylko ciekawa czy tak samo reagowałabym na to wszystko na trzeźwo, i jak znam siebie, to pewnie … tak! Zemsta – czy jakkolwiek by to nie nazwał – na Axlu warta jest każdej ceny, tak więc z tą „wspaniałą” myślą weszłam do kibla i obmyłam twarz wodą. Wiem, że w moim stanie to nie pomoże, ale chciałam się odświeżyć, a gdy spojrzałam w lustro … najzwyczajniej w świecie się przeraziłam, może nawet na chwile uruchomiła mi się trzeźwa część mózgu – JESTEM KURWA W GACIACH! I w znoszonej bluzce, makijażu sprzed kilku dni, a dopełnieniem tej pięknej całości jest kurtka Izzyego, i teraz nie mam bladego pojęcia co on we mnie widzi w takiej jebanej okazałości… Już nawet pominę fakt podkrążonych oczu, przetłuszczonych i niewyczesanych włosów, bo wyglądam gorzej niż bezdomna. Ja pierdole…

W pewnym momencie nawet dziwie się, że lustro dalej jest w nienaruszonym stanie … w sensie, że nie popękało, i kiedy usiłuję palcami rozczesać włosy, słyszę jak drzwi się otwierają, i mówię sobie, że to jakaś panna przyszła się wyryczeć, bo facet ją olał, czy coś aż do momentu, kiedy nie widzę w lustrze odbicia … tego gdzieś wyżej wspomnianego, co szczerze wcale mnie nie dziwi, a może nawet się podoba…

- Skazujesz mnie na jebane męki – zaczął – za długo już na ciebie czekam, mała.

- Więc – i ja zaczynam, i chyba wyglądam idiotycznie tocząc tą walkę z włosami, i wiem, że i tak jej nie wygram… Przerywam więc i skupiam moją całą uwagę na nim.  - Może ci ulżę tym cierpieniom…?

- Jenny… Chodź tu – to podniecające? Dla mnie bardzo, kiedy opiera się o ścianę i uśmiecha się tak jakby nie chciał, bym zauważyła jakiekolwiek uczucia, i mówi do mnie robiąc ręką rozmaite gesty, bym podeszła… – Chodź do mnie.

- Widzę, że ktoś tu lubi dominować… - …więc podchodzę.

- Wiem, że cię to kręci – mówi, właściwie to szepcze, gdy jestem już wystarczająco blisko i w momencie czuję jak zimne dłonie opadają na moje biodra. – Mam rację…?

Masz rację…!

- Jak zawsze, Izzy…

Teraz już nie wstydzi się uśmiechać. Można powiedzieć, że nie wstydzi się mieć … właściwie to nie mieć zahamowań, bo mówiąc tak cukierkowo, że idzie się porzygać – nasze języki zaczynają dziki taniec. Ech, kurwa. Co nie zmienia faktu z przyjemności, którą poczułam właściwie w jednym momencie. Powie mi ktoś co to znaczy? Jest w ogóle jakaś definicja na wojnę światową w żołądku? Tak, ja ją mam – nie jadłam od kilku dni … chyba. A to chyba nie jest dobre połączenie – narkotyki + alkohol + Izzy = totalny rozpierdol…! W dodatku na pusty żołądek… Źle ze mną, oj źle…

Ale spójrzmy na to trzeźwo – rozmyślam o swoim … bądź co bądź ryzykownym trybie życia podczas gdy … ten wyżej wymieniony stracił przeze mnie spodnie, podobnie jak moja dolna część garderoby straciła swojego właściciela. Może i brzmi to głupio, ale … realnie, a kiedy odwraca mnie plecami do ściany i unosi zaplatając moje nogi na jego biodrach i w jednej chwili, gdy czuję jego oddech w okolicy swoich ust i widząc wzrok, który patrzy mi głęboko w oczy, a w następnej … w następnej powstrzymuję się od jęków i z tego co widzę on też, a kiedy z każdym momentem jest coraz szybszy i daje mi coraz większą przyjemność, myślę tylko o jednym – podoba mi się to…

~*~

Gdzie jest Duff … ? Nie widziałam Żyrafy od … od momentu, gdy gdzieś zniknął z tą Panną, więc w zasadzie nie mam się czym martwić, prawda? Chłopak sobie poużywa i wszyscy będą szczęśliwi… Jestem tylko ciekawa, czy w tym momencie sama mogłabym sobie przypisać miano „szczęśliwej”, i  może to i słuszne jedynie w teorii, albo jedynie w praktyce, bo uśmiechanie się do świadomości, że wszystko jest do dupy opanowałam do perfekcji. Tak, to na pewno… Teraz się uśmiecham, a w głowie – jak już wspomniałam gdzieś wcześniej – mam totalny rozpierdol i na (nie)szczęście winowajca jest … no, rola winowajcy jest do przedyskutowania. W pewnym sensie jestem winna sama sobie. W sensie jednak innym winna jest „ma rudawa heroina” i to właśnie jednak on ciągnie za sobą dalsze konsekwencje, ale … whatever, życie jest za krótkie, żeby szukać winnych. Łał, jaka ja mądra…!

Jednak w rzeczywistości jestem skończoną idiotką.

Dlaczego? Kokę sprzedałam, kasę wydałam i ją przechlałam, taki chuj! Nie pamiętam tylko czy wydałam ją jedynie na alkohol, bo … wtedy bym potrafiła wytłumaczyć, to co się teraz dzieje… A co się dzieje? Niby dupy nie urywa, ale dla mnie to już szok, iż po tym co się działo w kiblu w tym barze ja … mam ciągle odwagę dalej … rozmawiać, a nawet przebywać z Izzym. Nie czuję urazy, ani wstrętu do siebie, i może dlatego, że kieruje mną coś … coś co prowadzi nas o dziwo nie do hellhouse, ale do … jak to nazwałam kiedyś „Klubu (Nie) Anonimowych Alkoholików”, czyli mówiąc zrozumiałym dla istot ludzkich językiem – porywam niewinnego Stradlina do mojego domu, a on … on o dziwo nie ma nic przeciwko, kiedy spod wycieraczki pod drzwiami wyciągam wsuwkę do włosów i próbuję nią otworzyć tą melinę… Taki już mój los, nie mam nawet jebanych kluczy…

Można by powiedzieć, że gwałcę otwór na klucze już dłuższy czas, a … wcale się nie dziwię, że nie specjalnie mi to wychodzi – bardziej skupiam się na tym co zastanę w domu i … dlaczego ja, do  chuja, tak ryzykuję spotkaniem tych wszystkich ludzi – jakby powstało drugie piekło i obydwa konkurowałyby ze sobą, a jednym słowem … chujnia.

Otworzyłam…

Wiwat, kurwa!

Jednak zaczynam liczyć kroki swoje i nie tylko, gdy wchodzę pierwsza, a Izzy za mną i to właśnie wtedy do mnie trafia coś, co powinno być oczywiste od samego początku – pojebało mnie, ale teraz nie ma odwrotu, prawda? Nie mogę spierdolić z tego domu ciągnąc go za sobą, a przynajmniej w teorii nie mogę, bo stoi na przeszkodzie mi tylko to, że mógłby mnie uznać za jeszcze większą psychopatkę niż jestem w rzeczywistości, mam rację? Tak więc kontynuujemy samobójstwo, jakkolwiek by tego nie nazwać, bo kiedy idę coraz szybciej w stronę schodów … zauważam, że … no gorzej być nie może … bo zgubiłam wampajera! Chociaż tak naprawdę może być gorzej, W TYM DOMU zawsze może być gorzej, i gdy po głowie zaczynają mi krążyć różne etapy i rodzaje samobójstwa znowu zaczynam panikować. Panikować? To chyba dobre słowo, bo pewnie każdy uznałby to samo widząc, jak chodzę po domu – z przedpokoju do kuchni, do kuchni i z powrotem, a potem do salonu i  pod dywanem – nasłuchując tych cichych szeptów, które irytują mnie tak nieludzko, że o ja pierdole. I wtedy wpada mi do głowy ostatnia opcja – ogród, taras, czy chuj wie co to jest, a kiedy idę w tamtym kierunku i znajduję po drodze kilka strzykawek, nawet rozwalonych i modlę się, żeby znowu nie wjebać się w szkło i wtedy … wtedy głosy stają się coraz wyraźniejsze i … może nawet je rozpoznaję(?), mimo, że nie chciałabym wiedzieć kogo zaraz spotkam, ale, kurwa mać, to jest najzwyczajniej w świecie nieuniknione, może nawet mi znajome, bo … cóż, nie pierwszy raz  widzę moją matkę pół nagą, która podrywa mojego „kolegę” tym jej „życiowym” sposobem. Mówiąc „życiowym” mam na myśli fakt, że nie tylko opracowała to do perfekcji, ale podrywając jakiegokolwiek faceta sposobem „na dziwkę” jest w stu procentach sobą. Pech jednak chciał, że jej ofiarą stał się Izzy.

Mój Izzy…

Ech, kurwa, tego nie było!

Co ona może sobie teraz myśleć?! Gościu pojawił się w „jej” domu jakby z dupy i od razu uruchamia się w niej … TO, więc cokolwiek się, kurwa mać, nie stanie muszę to przerwać! Chociaż … on pewnie mógłby uznać „jaka matka, taka córka”…

Smutne, ale prawdziwe, co? Jak jasna cholera, szczególnie, kiedy Jenny-ninja wychodzi zza winkla i liczy na zawał bohaterki-cichodajki. Ech, serio? Ja pierdole… Coś mi to nie wyszło, so whatever i przejdę do rzeczy – matka ma mordę jakby zobaczyła ducha…! Ha! Kurwa, wiem, że wyglądam jak zombie!

- Tobie się, młoda, w dupie poprzewracało – oznajmiła, a mnie nagle zainteresował fotel bujany, na którym siedzi. Ee, łat da fak…?

- Bo tobie… – wymyśl coś, wymyśl coś i spierdalaj! – …bo tobie, stara, to niby nie? – ale jej dowaliłam, łał, aż się posra… - Z resztą… Co wy tutaj, kurwa robicie?

Tak, tak, zrób jej awanturę!

I właśnie teraz przypomniałam sobie, że, o kurwa mać, nie przyszłam tu sama -  Izzy, który odgrywa dzisiaj rolę niesprawiedliwie skazanego … stoi w drzwiach do tarasu i pali fajkę. Spoko, spoko… W tym momencie nie wiem czy powinnam się śmiać czy płakać, bo … no cóż, jestem gotowa wyrwać matce wory pod oczami, że mi tu chłopaka …TFU!... kolegę molestuje, a on ma wyjebane. I nagle widzę nawet, że to ułatwia mi to zadanie, więc …

- Whatever – mówię, tym samym naśladując mojego towarzysza i ciągnę go za rękę z powrotem po schodach do mojego pokoju, i … coś chyba zrozumiałam, bo albo to skutek uboczny „dużej przerwy” niezażywania koki, albo po prostu mnie pojebało, ale … no, kurwa, sami się domyślcie… Zachowuję się jakbym była zazdrosna! Serio ze mną źle…

Gdy zamykam drzwi od pokoju … a raczej mojego prywatnego złomowiska, widzę jak Izzy się rozgląda. No pewnie, założę się, że większego syfu nie widział, a przynajmniej nie był to pokój dziewczyny i … i co dalej? W powietrzu odór fajek i wódki, a na podłodze nawet kilka petów, czyli … równie dobrze mogłabym powiedzieć „czuj się jak u siebie”, ale przychodzi mi do głowy coś, co powinno być bardziej … odpowiednie(?) i powinno rozpocząć rozmowę. A przynajmniej na to liczę…

- Więc – ho ho! Chwila prawdy! – Witaj w moim jebanym piekle!

- Co ty pierdolisz?! – okeeej…? Tak, NAGLE zaczęła działać koka, a on z posągu stał się człowiekiem. Mam na myśli, że … dostał niezłego kopa, kiedy natknął się na moją kolekcję winyli. – Toż to skarbiec, kurwa!

- Myślisz? – nie, nie próbowałam po raz kolejny zarywać… To była zwykła ciekawość.

- Ja to wiem – powiedział i … szybki skurczybyk… Już przeglądał, jak to sam określił „skarby”.

Przyglądałam mu się … krótko, naprawdę i nie żeby coś, bo pewnie zachowuję się jak gwałciciel przed wykonaniem zadania, więc o dziwo … odgoniłam tą myśl i znalazłam sobie jakieś zajęcie, o ile mogę to tak nazwać. Mówię teraz o czymś, co powinnam zrobić już dawno – wziąć prysznic, tak więc oznajmiając wampajerowi moje plany poszłam gdzie iść miałam i z każdym ciuchem mniej, chociaż dużo ich na sobie nie miałam, czułam się coraz lepiej – poważnie. Jakbym w przeciwieństwie do wcześniejszego uczucia samobójstwa, teraz odczuwałam zmartwychwstanie, a kiedy stałam pod tym chłodnym strumieniem przez dłuższy czas, albo miałam haluny, albo to dzieje się naprawdę… Słyszę dźwięk strun od gitary i …

Izzy… Znalazł gitarę? Znalazł. Może coś zagra…? Fajnie by było…

I przez krótki czas - albo to mi tutaj wskazówki zegara się naćpały – słyszę jakby próbował ją nastroić, i dość wyraźne przekleństwa, ale w tej chwili wolę skupić się na doprowadzaniu siebie do stanu używalności, jednak chwilę potem jak udało mi się umyć włosy zauważyłam, że … kurwa … nie wzięłam ciuchów na przebranie. Ale nie mam zamiaru z tego powodu rozpaczać, nawet przeciwnie – wykorzystam to… Tak, kolejny szatański plan, chociaż nie wiem czy jeszcze mogę to tak nazywać – nie robię tego na złość komuś, tylko dla swojej przyjemności.

- Izzy! – tak, dokładnie… - Podaj mi jakieś ciuchy.

- Po chuj? – chyba rozmowa z moją mamą go odmóżdżyła…

- Bo szafę mam w pokoju, a nie w kiblu, kurwa – ach, ten sarkazm.

Czy go odmóżdżyło? Chyba to cofnę, bo raczej zrozumiał aluzję – zakręciłam wodę w prysznicu i oparłam się o ścianę przy drzwiach czekając na niego, a kiedy w końcu stanął w drzwiach już w samych spodniach, a za nim leżały porozrzucane ciuchy, ja zauważyłam to, co chciałabym oglądać odrobinę częściej na tej pokerowej mordzie – uśmiech. Ale przejdźmy do konkretów, chociaż dużo ich już nie będzie, więc skomentuję to tak – powtórka z rozrywki.