Rozdział 13.

Dobra... Umówmy się, że drugą część pisałam po pijaku, ok?
To tyle, dziękuję, dobranoc.

+ Niektórzy mi się "skarżą, że komentują bloga, ale komentarze nie dochodzą... Kurwa, albo mam zjebanego bloga, albo ... nie wiem, ale cieszyłabym się, gdybyście jednak zostawili po sobie jakiś ślad. ; )

~*~

Pamiętam, że gdzieś biegłam, nie byłam sama. Przecież ja nigdy nie biegam – dlatego mnie dziwiło, że sprawiało mi to taką przyjemność wręcz porównywalną do braku wysiłku. Był ze mną Steven, właściwie to dalej jest, i właśnie właśnie niemu nie wyjebałam się na tej drodze … właściwie prowadzącej donikąd. Dlaczego? Bo nie wiedziałam gdzie idziemy, nie wiedziałam nawet z jakiej racji mam w kieszeni kasę, za którą właśnie kupiłam fajki – nie była moja, to pewne, bo nie noszę przy sobie pieniędzy bez powodu. Jednak nie mam zamiaru rozpamiętywać, rozkminiać czy cholera wie co, kwestię pieniędzy, bo powinnam się cieszyć, że przez kolejne dwa, trzy dni mam  przy sobie fajki. Jak na przykład w tej chwili, kiedy to gówno jest moim zbawieniem, bo przywraca mi chęci do trzymania się na nogach … chociaż w tej chwili marzę o łóżku, i żeby nie wstawać z niego przez pierdolony tydzień, albo pójść do łóżka i obudzić się ze świadomością, że miniony tydzień był tylko koszmarem… Co prawda w niektórych momentach nim nie był, może było to nawet coś w rodzaju pornosa, ale co tam, poświęciłabym to dla cofnięcia czasu, co nie znaczy, że wlicza się w to dzisiejszy poranek – jak przez mgłę pamiętam skąd wracałam ze Steven. Pamiętam tylko żeńską wersję Stradlina i łoniaki na ryju jakiegoś kutasa … i obrazy … i dziwki pin-up … i że myślałam wtedy o Duffie …

Ja pierdole!

Przez to wszystko latają mi przed oczami ich mordy – Duff, Izzy, Steven … Duff, Izzy, Steven… ale widzę tylko Adlera obok mnie, i słyszę jak się śmieje chociaż nie wiem z czego, ale mi to pasuje. Jest zmęczony, śpiący i skacowany, ale się śmieje – z resztą oboje potrzebujemy odpoczynku. Co prawda w moim przypadku odpoczynek oznacza czasami wylegiwanie się na podłodze z gitarą w ręku i papierosem w mordzie popijanym wódką, ale dzisiaj chyba zrobię wyjątek, chociaż nie wiem czy to będzie mi dane, bo jak zwykle czekała mnie niespodzianka – zawitaliśmy pod hellhouse.

Ustałam w połowie drogi, chociaż nie wiem po co i patrzyłam jak blondyna siada na schodach i mało tam nie zasypia.

- Po fiut my tu znowu jesteśmy? – to chyba zabrzmiało jakbym robiła mu wyrzuty sumienia czy coś, ale … to nie miało tak być, byłam po prostu … ciekawa.

- No wiesz – zaczął – ja tu mieszkam. – co ty nie powiesz!? – A ty też byś mogła… Chciałbym mieć kumpele do ćpania – nie wiem co w tym śmiesznego, ale … oboje się zaśmialiśmy. Jak na jakiś pierdolony rozkaz, kiedy zrozumiałam, że moje nogi właśnie dały mi do zrozumienia, że mają wyjebane na rozkazy i odmawiają posłuszeństwa.

- Ja tutaj? – usiadłam obok niego i oparłam mu głowę na ramieniu, chociaż wiedziałam, że to nie jest za wygodna opcja. – Chyba nie lałeś…

- Ale dlaczego nie? – kurwa, nie w głowie mi sprzeczki w tej chwili. – Podaj mi chociaż jeden powód.

Powód? Jak tak pomyślałam to właściwie żaden powód nie przychodził mi do głowy – nie miałam z żadnym z nich jakich sporów, czy coś, ani żadnych cholernych głębszych relacji nie zaznałam, a w domu miałam chujnie, więc właściwie czemu nie... Jednak chyba zapomniałam o czymś – w tym domu byłam skazana na uzależnienie, pełny dostęp do uzależnienia i pełno jebanych pokus, których moja wola by z pewnością nie zniosła, bo … ten powód nie wziął się z dupy. Ten pierdolony powód, cholerny argument, żeby tu nie zamieszkać był bardziej oczywisty niż mi się zdawało.

- Axl – powiedziałam, i … widziałam, że zaciesz numer dziesięć Stevena zszedł do co najmniej pięciu.

Kurwa…

- Ale co on? – pyta się jakby nie wiedział… - Chujem się przejmujesz, kurwa.

Nie byłam pewna czy powiedzieć coś w stylu „odpierdol się”, czy pójść do domu, czy kurwa zrobić cokolwiek, bo pewnie Adler by mi na to nie pozwolił… Chociaż wyglądał na tak zmęczonego, że gdyby było ciemno, a on by miał chcicę to pomyliłby mnie z Izzym.

- Po prostu nie chcę go widzieć – powiedziałam prawie szeptem chociaż nie wiem dlaczego. Może nie chciałam, żeby to usłyszał, albo ja sama nie chciałam przyjąć tego do wiadomości, ale to nie ma sensu, bo jeszcze wczoraj w pewnym sensie myślałam inaczej. Jednak w tej chwili przyszła mi do głowy pewna myśl, więc kontynuowałam zmieniając temat. – Stevie?

- Tak, kochanie…? – ten to wie jak zbić mnie z tropu. Nie dość, że wypalił to „kochanie” to na jego zaćpanej mordce znowu pojawił się ten zaciesz, jakby liczył na nie wiadomo co, a mi od razu zrobiło się jakby … milej, cieplej, czy chuj wie co, ale to było przyjemne. Bardzo przyjemne, chociaż wiedziałam, że to co teraz powie zjebie ten „nastrój”.

- Pomóż mi wstać - …i zjebałam. – Moja dupa nie ma siły się podnieść.

- Chętnie jej pomogę – a może jednak nie zjebałam? A może on po prostu był … miły? Uśmiechał się dalej, i podając mi rękę, jakoś wstałam, a gdy wchodziłam z nim do środka już nie myślałam. Mój mózg dopadło coś w rodzaju „Duffowego efektu”, czyli wrażenie jakbym tego mózgu nie posiadała, a kiedy zasypiałam na kanapie i poduszce-Stevenie to uczucie znikało i pojawiała się ciemność, której w tej chwili pragnęłam równie bardzo jak tego, żeby Adler odkrył w końcu jakieś miętówki czy coś … albo przynajmniej na mnie nie chuchał. Whatever.

~*~

Pamiętacie, jak wspominałam, że napierdala mnie kostka? Tak, teraz MĄDRA Jenny zaczęła łączyć fakty – mam na myśli … salon tatuażu, tą całą gadkę Pana Łoniaka i boląca … nie, NAPIERDALAJĄCA część ciała, która chyba przemawiała w oczywisty sposób, mam rację? A może i nie … najwyraźniej byłam i jestem za głupia, żeby od razu się zorientować, że nie poszłam tam wylegiwać się na leżance. Teraz siedziałam na podłodze w hellhouse obok kanapy, i gdy jakimś cudem udało mi się oswobodzić z uścisku Adlera, nie budząc go przy okazji, walczyłam z moimi spodniami, żeby je podwinąć i po drodze nie zesrać się z bólu. Udało mi się to … nie tak od razu – zanim zdjęłam glana, i pozbyłam się skórzanych spodni z prawej kostki trochę sobie czasu ubyło. Ale na szczęście nie na marne, bo moim oczom ukazał się jakiś dennie wykonany opatrunek. Kurwa, sama bym to lepiej zrobiła… I chociaż wiedziałam, że zdejmowanie tego wszystkiego będzie bolało jeszcze bardziej, to nie miałam żadnych oporów – wyjęłam pasek ze spodni, jak to robiłam przy … sami wiecie przy czym, i zacisnęłam na nim zęby, żeby jakoś załagodzić ból i nie obudzić tej śpiącej królewny moim prawdopodobnym krzykiem. Tak więc … nie wiem co mną kierowało w chwili, kiedy jednym ruchem zerwałam tą … taśmę(?) plaster, czy chuj wie co to było. KURWA MAĆ! Oddychaj, oddychaj…

Mówiłam już, że jestem głupia i mogłam się domyślić? To mówię jeszcze raz – jestem skończoną zapijaczoną kretynką z … nawet ładnym tatuażem na kostce. Wkładam pasek z powrotem do spodni i tak sobie myślę, bo swoją drogą nawet bardziej niż mi się podobał, co nie zmienia faktu, iż odczuwam wrażenie, że już go gdzieś widziałam – pozostaje więc pytanie … GDZIE, DO CHUJA?! Gdzie mogłam widzieć fioletowo-czerwono-niebiesko-chuj wie jaką różę z czymś w rodzaju litery „X” … krwawego „X” czym ta różyczka była jakby … przekreślona(?). Sama nie wiem, ale wygrałabym kontener koki, gdybym założyła się o to, bo gdzieś już to widziałam, kurwa! Tak wiem, powtarzam się. Co raczej nie zmienia faktu, że jaram się moim PIERWSZYM, ale nie ostatnim zajebistym tatuażem na zewnętrznej stronie kostki. Znowu się powtarzam…

Chcę się komuś pochwalić, ale tu nikogo, kurwa, nie ma! Tylko Steven, ale jego nie obudzę, więc zrobię jak nakazuje mi moja tradycja – zwierzę się fajce - mojemu kochanemu Marlboro, który dzisiaj nie będzie miał towarzysza w postaci wódki, czy czegoś tam, bo najzwyczajniej w świecie nie chce mi się podnieść dupy i przeszukiwać zapasów tych alkoholików, żeby znaleźć … cokolwiek. Już nawet pomijam brak szklanek, i nagle przypomina mi się Waniels – nie powiem, wypiłabym, choćby dlatego, żeby już nie toczyć tego pozbawionego sensu wewnętrznego monologu i nie podziwiać mojego glana, który dumnie stoi obok mnie i wprowadza kolejny „aromat” do tego miejsca. Przytrzymuję więc papierosa w ustach, zdejmuję drugiego glana i wybieram się na wycieczkę w poszukiwaniu zaginionych ćpunów. Jednego już mam – ten jest mi z głowy, więc pozostaje czwórka, chociaż … jednego pewnie mogę wykluczyć – Axla, bo CHUJ wie, gdzie ten CHUJ się podziewa, a raczej w domu go nie ma – po prostu mam takie przeczucie.

Tak sobie chodząc zastanawiam się, czy ja w ogóle potrafię zachowywać się kulturalnie, albo … chociażby jak dziewczyna, bo strzepywanie popiołu po podłodze, gdzie mi się żywnie podoba, chyba nie należy do „porządnych” czynności, czy czegoś tam… Ale co tam – mam to w dupie, bo nie chce mi się szukać popielniczki, w dodatku tu jest pełno tego syfu, więc nie zaszkodzi jak dodam go jeszcze odrobinę, prawda? No raczej, nie inaczej.

Chcę w tej chwili pomyśleć jak jeden z nich, jakbym mogła wejść w ich umysł i zorientować się, gdzie mogli się zaszyć… Weźmy ta tapetę na przykład Izzy’ego:

Po wczorajszym pierdolcu rudzielca - tak, wtedy, kiedy zajebał Stevenowi w twarz tą … puszką, czy cokolwiek to było po raz pierwszy od chuj wie jak dawna nie mogłem się powstrzymać od śmiechu, zupełnie jak Adler i Jenny, kiedy ta pała zachowała się jak jakiś nastolatek-niedojeb i po prostu sobie poszedł. Ciekawe tylko dlaczego Jenny za nim nie poleciała, przecież … oni są jak jakieś stare pierdolone małżeństwo! Aa tam, nie ważne, kurwa, wiem tyle, że gdy wyszła z tym zjebem przysłuchiwałem się akcji w gościnnym – tej z udziałem McKagana, Kudłacza i tej tamtej panny, jak jej tam na imię… Nie ważne, i tak nie zapamiętam. Byłem jak cholerny ninja-onanista chociaż pewnie ich ZABAWY usłyszały wszystkie menele na Sunset. Whatever.

Kiedy byłem już blisko dołączenia się do nich … czy coś w tym stylu, bo … no obok czegoś takiego nie można usiedzieć obojętnie, postanowiłem dodać sobie animuszu – pierdolłem se muzyczkę i jeszcze trochę Mr. Brownstone, będąc tym samym jedynym gościem jednoosobowej zajebistej imprezy.

Z tego wszystkiego pamiętam niestety tylko tyle, że … że nic nie pamiętam, kurwa.

Nie no, ja pierdole, kurwa mać! To bez sensu! Równie dobrze mogłam z tego wywnioskować tyle co sama wiem – a nie wiem nic poza tym, że nasz szanowny pan Stradlin mógł się dorobić jeszcze bardziej i chuj mi z moich poszukiwań i marnowania energii. Co nie znaczy jednak, że się poddałam – przynajmniej w pewnym sensie, bo postanowiłam jebnąć sobie wizytę w kiblu, gdzie … SUPRAJS! W wannie czekał na mnie pan nijna-onanista. Walczyłam ze sobą, żeby nie zacząć się śmiać czy coś w tym stylu, bo pewnie taka pobudka nie skończyłaby się dobrze ani dla niego, ani tym bardziej dla mnie. Tak, wiem, jestem egoistką … troszkę. Postanowiłam zrobić to jednak w bardziej przyjazny sposób, chociaż … kurwa, kusiło mnie jak jasna cholera, żeby odkręcić zimną wodę z prysznica. Nie, aż taką suką nie będę… Postaram się nią nie być. Usiadłam więc na brzegu wanny obmyślając DELIKATNĄ pobudkę, a w między czasie zgasiłam papierosa, i odpalając kolejnego zastanawiałam się nad dalszymi poszukiwaniami, chociaż tak właściwie to wszystko było jasne – Izzy jest tu, Steven zdycha na kanapie, a te tamte dwie męskie dziwki są w gościnnym. Męskie dziwki…? Ciekawe ile biorą za godzinę…

W dalszym ciągu siedzę na brzegu wanny, a gdy o mało się z niej nie zjebałam usłyszałam trzask drzwi gdzieś … gdzieś! Zastanawiałam się czy w dalszym ciągu powinnam „opiekować” się Izzym czy … iść uspokoić prawdopodobnie wkurwionego Axla – to pewne, że przyszedł właśnie on – nie mam co do tego wątpliwości. Więc … w sumie … Izzy to duży chłopczyk, poradzi sobie. Powinnam i poszłam do tego przerośniętego dzieciaka z humorkami, a gdy wyszłam z tego kiblo-podobnego czegoś pożałowałam, że nie mam na sobie w tej chwili choćby cholernych kapci, czy … czegokolwiek i dotarło do mnie kilka faktów – wdepnęłam w szkło, puściłam chyba najlepszą wiązkę na świecie  i … mam dzisiaj strasznego pecha, w co wlicza się oczywiście to pierdolone spojrzenie Rose’a, za które mam ochotę wyrwać mu kudły.

Oczywiście, że nie obyłoby się bez głupich pytań, prawda?

- Co ty odpierdalasz? – zapytał, a ja zrozumiałam, że przez taką, czy podobną do tej wypowiedź … tak zaczyna się większość z naszych rozmów. Taka, kurwa, tradycja, a co!

- Krwawię. – przez to musiałam iść, a właściwie skakać na jednej nodze, a pech chciał, że właśnie na prawej, bo rozjebałam sobie lewą piętę… - Od dzisiaj jestem pierdoloną kaleką, wiesz?

- Już nie przesadzaj, słonko – co on dzisiaj taki w skowronkach? Ale to dobrze, przynajmniej nie będę musiała znosić humorków. – Chodź tu, pomogę ci.

Aż miło patrzeć na takiego Axla – muszę to przyznać. Może nawet „miło” to mało powiedziane, bo kiedy pomógł mi się doczłapać do stołu w niby-kuchni i spieprzył gdzieś, mówiąc, że idzie po apteczkę, siedziałam tam z nawet lekkim zacieszem. Dlaczego? Sama nie wiem, ale nie musiałam czekać na niego długo, bo wrócił po nawet niespełna minucie, a ja nie mogłam się kurwa powstrzymać od komentarza…

- Będziesz moją pielęgniarką, Rose? – nie wiem co mi przyszło do głowy, ale jak już wyżej wspomniałam nie mogłam się powstrzymać, a szczególnie jak posadził mnie na stole i zajął się „opatrywaniem” rany.

- Twoją zawsze, mała – powiedział do mnie „mała”… Jestem ciekawa iloma zdrobnieniami jeszcze mnie dzisiaj zaszczyci… - A teraz bądź grzeczną dziewczynką.

Tak, już kiedyś mi to mówiłeś, kurwa.

- Ty też bądź grzeczny – zaczęłam i … modliłam się, żeby ten czas się ciągnął w nieskończoność, byleby nie przemywał mi tego kurewstwa wodą utlenioną, albo przynajmniej … poczekał … trochę.

W tej chwili mnie  jednak olśniło, bo przecież miałam zajebisty temat do rozmowy - o moim zajebistym tatuażu - prawda?

- Axl! – chyba go trochę wystraszyłam… Kurwa. – Spójrz! – i zobaczył, bo podstawiłam mu stopę do twarzy … jakkolwiek głupio to nie brzmi, tak że prawie ucierpiał jego nos. – Zajebisty, nie?

- Ta, zajebiście skopiowany, kurwa – że jaki, przepraszam!? – Steven ma identyczny na ramieniu.

Pewnie wyglądałam w tej chwili jakbym dowiedziała się, że Slash tak naprawdę jest kobietą, albo, że Duff to gej, czy coś, ale nie panowałam nad tym, że moje oczy przybrały wielkości … chuj wie czego i nie wiedziałam co powiedzieć, jednak w pewnej chwili jakby … Axl zatyka mi usta, bo ni stąd ni zowąd czuje jakby mi rozrywało stopę od tej pierdolonej wody i mam wrażenie, że się zaraz … upierdolę im ten stół. Wiadomo od czego, nie? JA PIERDOLE!