Rozdział 7.

...sorry, że nie poinformowałam od razu, to je me opierdalanie, tego nie ogarniesz. ; P

~ speszyl for Wiktoria Rose, bo mi żebra rozdziału. ;-*

~*~

Chyba nikogo nie zdziwi fakt, że od jakiegoś czasu siedziałam z Duffem w Roxy kończąc butelkę jakiegoś gówna, które swoją drogą było nawet dobre i … w chuj mocne. Tak, nie ma to jak chlać na kaca… Chociaż nie miałam aż tak strasznego – jakoś żyłam, więc olałam jak będę się czuła jutro, bo tak szczerze mówiąc, z jednej strony nie mogłam doczekać tego koncertu, więc co jakiś czas patrzyłam na zegarek. W tej chwili wskazywał godzinę 17.00, czyli do rozpoczęcia tego całego przedstawienia pozostało jeszcze od chuja czasu, a mnie unoszący się w powietrzu dym papierosowy, i odór rozmaitych alkoholi już najzwyczajniej w świecie drażnił. Nowość, kurwa. Bo tak naprawdę, dokładnie tak spędzałam większość wieczorów – na chlaniu z jakimiś kolesiami w spelunach, tylko, że tym razem nie zgadza się jedna rzecz – byłam tu z kolesiem, którego jako-tako znałam i chociaż lubiłam. No, tak troszeczkę, bo chyba nie mogę powiedzieć tego tak otwarcie po ... kilkunastu godzinach znajomości, mam rację?

Żyrafa w pewnym momencie, po naszych pojebanych rozmowach na najgłupsze tematy … ucichła. Gadaliśmy nawet i pierdolonych świeczkach na stolikach, bo „na chuj tu one, skoro nie jesteśmy na jakiejś, kurwa, randce?!”, a ja chwilę ciszy wykorzystałam na … przyglądaniu się blondasowi, który nalewał sobie kolejną szklankę tego gówna, i wtedy do moich pijanych resztek mózgu wpadł pomysł … naśladowania go, więc podążyłam za nim napełniając swoją szklankę tym czymś. Usiadłam podobnie do niego, co jeszcze nie przyniosło żadnych skutków – nie zorientował się co ja odpierdalam, więc działałam dalej. Wzięłam łyka szajsu i odpaliłam papierosa, nie odrywając wzroku od Duffa ani na jebany ułamek sekundy. Ja to jestem pojebana. Zaczął rozglądać się po barze, jakby kogoś szukał i wtedy … jakby zamarł, bo nie ruszał się przez kilka sekund, a gdy po chwili przypomniał sobie, że tu jestem, po woli i „ostrożnie” odwrócił głowę w moją stronę, i znowu zamarł. Zrobił minę z uśmieszkiem gwałciciela i poruszył brwiami, a mi ledwo nie rozjebało wnętrzności od tłumionego śmiechu, i po prostu już nie mogłam, gdy mój śmiech, może nawet krzyk przykuł uwagę większości ludzi w Roxy. W tym Duffa.

Odłożyłam papierosa, i mówiłam do sobie w myślach „kurwa, ogarnij się, debilu”, gdy żyrafa przypomniał sobie jak się gada.

- Dziewczyno, kurwa, coś ty brała? – zaciągnął się porządnie, i mając dym w gębie popił tego szajsu, a po chwili jego kaszel mieszał się ze śmiechem. Sierota, kurwa.

- Ja!? Ja … kurwa … - well, śmiałam się. – janicniebrałam! To ty, mały … kurwacojagadam?! Ty, wielki chuju mnie do tego doprowadzasz!

Ja pierdole, co ja gadam…

- Wiesz… - teraz wyglądał jak ofiara-myśliciel. – Potrafiłbym doprowadzić cię do czegoś jeszcze…

- Rozwiń tę myśl.

Tak, flirtować mi się zachciało!

Już po woli zaczynałam się czuć jak jakaś dziwka – paręnaście godzin temu … obciągałam temu rudemu skurwielowi, a teraz … można powiedzieć, że „zabierałam się” za Duffa, bo nie protestowałam, gdy wstał, rzucił drobniakami na stolik, i wziął mnie za rękę wyprowadzając z Roxy gdzieś … GDZIEŚ, bo za chuja nie wiedziałam gdzie idziemy, a on był znowu taki milczący i nakręcony. W końcu skręciliśmy w jakąś ciemną uliczkę, gdzie on rozejrzał się dokładnie, i można nawet powiedzieć, że „wybadał” teren, i …

- Jebać to, co ma być to będzie – powiedział, a gdy po paru sekundach stał przy mnie oplatając moją talię ramionami kontynuował. – Wiesz co? W tej chwili marzę o dwóch rzeczach. Pierwsza to fakt, że potrzebuję więcej wódki, a druga, i ta ważniejsza to, to że … chcę cię pieprzyć tak, żeby twoje krzyki podniecenia usłyszało całe jebane Los Angeles.

I powiedział, a właściwie wysapał mi to prosto do ucha, kiedy mój oddech przyśpieszał, bo czułam jego chłodnie dłonie pod bluzką, a czasem usta, które tak delikatnie zahaczały o szyję, kiedy popełniłam kolejny błąd i … uległam. Tak, chciałam spełnić jego „marzenie”, jakkolwiek dziwnie to nie brzmi, i całując go znowu, zjechałam dłońmi po torsie, i zatrzymałam się na jego męskości, która już od dawna rozrywała mu spodnie. Poczułam usta kolejnego faceta na szyi, które robiły mi malinkę „do kolekcji”, a zaraz potem kolejny raz ktoś siłował się z zamkiem moich spodni, i mimo, że to wszystko było tak podniecające, że mogłabym się z nim pieprzyć nawet na środku autostrady … po prostu nie mogłam…

- Duff… - udało mi się powiedzieć między pocałunkami, ale on nic sobie z tego nie robił.

- Cii… - przyparł mnie do ściany i schodził ustami od szyi do dekoltu i coraz niżej, a w między czasie próbował coś mówić. – Obiecuję… ci… nie będziesz… tego… żałować.

W tej chwili poczułam jego język zataczający jakieś chaotyczne wzory na moim brzuchu, i już po woli odpływałam, ale chciałam to przerwać, jednak to co mówił, a właściwie szeptał takim … podniecającym tonem zasłaniało to wszystko, co mówiło mi „dość”.

- Będziesz dzisiaj moja – poczułam jak rozpiął mi spodnie i zsuwa je po woli. – Nie pożałujesz. Obiecuję ci to, kochanie.

I nagle wszystko było przeciwko mnie, bo w tej chwili wszystkie zasady moralności i sumienie poszły się pierdolić, i byłam tylko ja, Duff i jego dzika żądza, która akurat dzisiaj, akurat teraz musiała się skupić na mnie, co poczułam, gdy bawił się moimi majtkami, drocząc się ze mną coraz bardziej, i bardziej, przez co jego żądza zaczęła mi się udzielać, i znowu miałam dwa głosy sumienia, podczas, gdy toczyłam wewnętrzną walkę ze samą sobą. Z pożądaniem i rozumem. Z moralnością i rozkoszą i … chyba wygrałam.

- Kurwa! – tak, coś we mnie pękło, rozpierdoliło wszystko na około, bo … jakkolwiek dziwnie o nie zabrzmi odkleiłam od siebie Duffa, a gdy ten osunął się po betonie próbowałam założyć z powrotem spodnie. Dłonie mi się trzęsły i pociły, były coraz bardziej mokre, a czułam to, kiedy bezskutecznie odgarniałam włosy z twarzy, a on patrzył na mnie … nawet nie wiedziałam jak. Nie miałam odwagi, może nawet powodu, by patrzeć mu teraz w oczy. Mogłam tylko przypuszczać – pewnie miał minę podobną do mojej, kiedy to Axl mnie odrzucił … sorry, wyrzucił. Nie o tym, kurwa, nie o tym.

- Jenny, no, do chuja pana… - czy mnie słuch nie myli, czy łamał mu się głos…? – Przecież … chciałaś tego! No kurwa!

Mówił nawet … błagalnym tonem, a ja pozostawiałam tą zimną suką co zawsze – zero uczuć, a w szczególności do faceta. Ale on kurwa cierpi! Może i cierpi, ale dlatego, że stracił szansę na numerek – i tego się trzymajmy.

Wspominałam o tym, że trzęsły mi się ręce? Tak, teraz to minęło granicę normy, i chyba wpadłam w histerię, bo czułam jakby moje serce, jak to powiedział Duff jakiś czas temu, miało mi zaraz rozpierdolić, więc przyznaję się szczerze i bez bicia, chociaż trochę mi się należy, że wzięłam dupę i pasek od spodni w garść, i zostawiając Duffa sam na sam ze wzwodem … spierdoliłam.

~*~

Zgubiłam bandanę…

Tak, kurwa, na pewno. Zastanawiam się, czy po tym sprincie przez pół miasta nie zgubiłam też swojej godności… O ile kiedykolwiek ją w ogóle miałam, bo dziewczyna, którą widzę teraz w lustrze … zmieniła się. Nie był to co prawda zwrot o 360 stopni, ale to widać.

Siedziałam przed lustrem w moim pokoju i przyglądałam się moim świeżo umytym włosom, i zastanawiałam się nad sensem ich mycia, bo pewnie już prześmiardły fajką, którą właśnie skończyłam, i zaraz odpalałam następną. Dużo palę, co? Wiem, nawet aż za dużo, i robię to od kiedy pamiętam, a miałam  wtedy jakieś 13 lat i wciągnął mnie to mój pierwszy chłopak… On miał z 15 lat, jak nie więcej i miał na imię Dan. Nie pamiętam gdzie go poznałam, nie pamiętam też, kiedy ta znajomość się urwała, ale dobrze wiem, że jego niebieskie oczy czasami śnią mi się, a po pijaku gadam o jego blond lokach… Był trochę jak Duff … albo Steven, tylko niższy, przystojniejszy, a jego włosy były naturalne. Przynajmniej tak mówił, ale … to był zły pomysł – zły pomysł na wspomnienia o Duffie, bo wiem, że go zraniłam, i wiem, że powinnam mieć to w dupie, ale nie mam, i uświadamiam sobie to, kiedy melancholijnie przeczesuję palcami mokre włosy, i czuję, że oczy mi się pocą.

Nie, kurwa, przecież ja nie płaczę! Ja nigdy nie płaczę!

Wzruszyłam się? Nie, chyba wolę myśleć, że byłam po prostu jeszcze trochę pijana… A może bardzo, bo przynajmniej miałabym wytłumaczenie, więc nie czekałam dłużej – wzięłam papierosa w usta i sięgnęłam za łóżko po butelkę wódki. Chodziłam po pokoju w celu znalezienia czystej szklanki, do której wleję starej coli i wódki. Colę już miałam, sama nie wiem z jakiej racji ta kilkudniowa butelka nie była jeszcze pusta, bo było w niej … prawie połowa zawartości. W przeciwieństwie do tego poszukiwania szklanki nie przyniosły rezultatów. Kurwa! Pięknie, nie miałam w pokoju czystej szklanki, więc … pierdole – zmieszałam te dwa szajsy pół na pół, i westchnęłam przed przyłożeniem sobie tego do ust zaczęłam wyklinać … wszystko dookoła. Wyklinałam na czym świat stoi Duffa, Axla, siebie, plastiki, i w ogóle wszystkie moje problemy, nie problemy, zmartwienia, kaprysy, kace, i nie zorientowałam się, kiedy butelka była pusta. Zachwiałam dosyć mocno, a gdy ciepło alkoholu spływało mi po przełyku w taki zajebiście przyjemny sposób, że na nowo miałam ten uwielbiany przez siebie stan – wyjebane na wszystko i wszystkich. I teraz mogę, kurwa żyć!

Wyjebałam pustą butelkę przez otwarte okno, i podnosząc z podłogi flagę USA, która normalnie jest zasłoną lustra, podeszłam do gramofonu i stwierdziłam, że pierdolę i słucham coś co dawno pokryło się kurzem, a mówiąc jaśniej - chodzi mi o jakąś składankę Deep Purple, którą … chyba nagrałam sama. CHYBA. Bo istnieje jeszcze możliwość, że dostałam ją od … kogoś tam. Nevermind.

Założyłam flagę na ramiona, że niby jakiś Batman, czy jakiś inny chuj i śpiewałam Fools przekrzykując nawet Gillana, i miałam w dupie, że są prawie 99% szanse, że zaraz do pokoju wpadnie moja skacowana matka, i wyskoczy na mnie z mordą, że „mam ściszyć to gówno!”. Ale jak powiedziałam wcześniej miałam to w dupie, więc nie robiłam sobie przerw, kiedy dotarło do mnie kilka faktów – zegar wskazywał 19.37 czyli powinnam ogarnąć dupę i szykować się do koncertu. Wiedziałam jeszcze jedną drobnostkę – czas zapierdala jak na jakimś speedzie, więc zaczęłam się ogarniać. Zgasiłam papierosa, i po wysuszeniu włosów zrobiłam mocny makijaż, więc byłam gotowa około 20.00, i przez ten czas mama nie zaszczyciła mnie swoją obecnością – pewnie odsypia kaca, a ojciec? Jeszcze go dzisiaj nie widziałam i tego się trzymajmy. To chyba była ostatnia osoba, od jakiej chciałaby teraz usłyszeć wykład, szczególnie, że on intelektem nie grzeszy.

Ale mniejsza o nim, bo usiłowałam się teraz skupić na dotarciu do Roxy i koncercie, oczywiście o ile po wejściu na sale nie zobaczę Axla czy tam Duffa i nie spierdolę z miejsca, albo nie zacznę desperacko spijać drinków, żeby później znowu wylądować z jednym z nich w tym rozpierdolonym łóżku. A było to bardzo prawdopodobne - znałam swoje możliwości po pijaku, i nienawidziłam ich … czasami. No ok., bardzo często mi one przeszkadzały, a przykładem była tamta właśnie noc, i właśnie dotarło do mnie, że ciągle o tym myślę, i że muszę przestać, bo tylko się dobijam. Tak, kurwa, dowartościowuję się zaliczając go znowu … Tym razem kiedy ja tego zechcę – będę silna i chuj! Tak, to moje postanowienie na dzisiejszy wieczór, nie zapominając oczywiście, że nie chciałabym znaleźć się w ich towarzystwie, chodź wiem, że to nieuniknione. Niestety. I teraz właśnie przypomniały mi się słowa Duffa – ten rudy skurwiel ma zamiar mnie dzisiaj przeprosić – i tylko na to czekam, ale mniejsza z tym.

Założyłam ciuchy odłożone wcześniej, co jest dziwne, bo zawsze wybierałam ten szajs na pięć minut przed wyjściem, ale cóż – mój mózg nie myślał trzeźwo i logicznie, bo założyłam czarne legginsy do czarnych glanów i skórzanej kurtki pod kolor, i chyba musiałam wyglądać jak jakiś metalowy punk, czy inne gówno, bo zawsze starałam się to opanować … to wszystko. W dodatku czerwone włosy i mocny makijaż – wyglądałam jakbym uciekła z szafy Motley Crue, albo KISS, bo zaśmiałam się na widok siebie w lustrze. Kurwa, też porównanie. W sumie żadna nowość, ale i tak bawiła, tak samo jak fakt, że zajrzałam pod łóżko w poszukiwaniu whisky, którą nalałam do piersiówki, a tą schowałam do kieszeni kurtki, i aż dziw, że zmieściło się tam tyle tego szajsu – fajki, piersiówka i lenonki … i nie wiem po kiego chuja wzięłam okulary przeciwsłoneczne, skoro już teraz było prawie tak ciemno jak w dupie, ale nevermind.

Well, omijając dalsze pierdolenie, obładowana w niszczycieli zdrowia starałam się cichaczem spierdolić z domu, co mi się udało po dobrych trzech minutach. Jestem z siebie dumna, kurwa!

Oddycham z ulgą przed domem, i walczę z paczką Marlboro, bo chuje nie chcą się wyciągnąć z kieszeni kurtki, a kiedy mi się udaje po czasie … dosyć długim odpalam pierwszego i ruszam przed siebie pełna tłumionych obaw i wyparowującego alkoholu, myśląc cały czas o tym, że wyglądam jak niedorobiona wersja punkowego … czegoś, ale olałam to, i tak rozkoszując się tym papierosem szłam przez zadupie LA do Sunset Strip, żeby tam powłóczyć się jeszcze dłużej czekając na … Guns N’ Roses. Ja pierdole, jak oni wymyślili ta nazwę!?